In november verzorgen wij een weekend ZING! We hebben daar zelf enorm veel plezier van. De weekenden blijken een mix te zijn van ontdekken en verdiepen. Vooral vrouwen melden zich over het algemeen aan. Waarom? Wij hebben geen idee. Misschien omdat ook het overgrote deel stembevrijders vrouw is? Is het eng voor mannen om kwetsbaar te zijn? Enger dan voor vrouwen? Wij weten het niet. Wat ik wel weet, is dat kwetsbaarheid sowieso niet gemakkelijk is om te tonen. We leren in onze kindertijd om daar overlevingsstrategieën op toe te passen. De éénheeft de strategie van bevriezen. Daar kom je zelf, maar ook als buitenstaander niet zo makkelijk doorheen. Bij kwetsbaarheid of pijn laat dit zich vaak zien als koppig stil vallen. De persoon in kwestie schiet in een bevroren vorm. As een konijntje in de koplampen van een auto. Er is geen contact meer mogelijk, ook niet met jezelf. Een andere strategie kan zijn vechten. Als er iets in je geraakt wordt en je je kwetsbaar voelt ga je in de vechtstand. Alles haal je uit de kast om je niet op je kop te laten zitten. Wat denkt die ander wel! Een verwante vorm hier aan is vluchten. Dan ga je weg van de problemen, en leef je door zonder je kwetsbaarheid aan te gaan. Onderzoek toont aan dat we aan deze reacties niets maar dan ook niets kunnen doen. Het gebeurt, we hebben het zo geleerd. We zouden mogelijk niet overleefd hebben als we de strategie niet toe zouden passen, dus eigenlijk is het iets om heel erg te waarderen in onszelf.
Tijdens een weekend ZING! kan het zomaar zijn dat zo’n strategie tevoorschijn komt. Zingen maakt dat we ons super-kwetsbaar voelen. En….hop….daar is zomaar ineens onze overlevingsstrategie. En wat nou zo mooi is: We hoeven het er niet over te hebben. Het zingen doet het werk voor ons. Soms vloeien er tranen, soms wordt er gestampt of geschreeuwd. Maar heel vaak genieten we vooral van onze vrijheid, de vrijheid van onze klanken die we eindelijk durven laten horen. Doe je mee in november?
